عمده آن است که انسان بعد از مرگ هم صاحب نام باشد، و کسی صاحب نام است که انبیا به یاد اویند، اولیا به یاد اویند، با انبیاء محشور می شود، با اولیاء محشور می شود، حشر با انبیاء به این است، که با کتاب آسمانی مأنوس باشیم. حشر با اولیاء به این است که با عترت پیوند ناگسستنی داشته باشیم. آنجا اگر کسی مذکور بود یعنی نامدار بود و صاحب نام بود به مقصد می رسد و روح و ریحان نصیبش می شود.
حضرت آیت الله جوادی آملی، پیام به ششمین مراسم تکریم چهره های قرآنی
نویسنده » مهدی نوروزی » ساعت 9:20 صبح روز چهارشنبه 91 فروردین 30