دوشنبه 21 فروردین

درباره ی عالمان در روایات اسلامی آمده است: «العلماء باقون ما بقی الدهر» و یا آن که در مواردی مرکّب آنها از خون شهیدان افضل یا با خون آنها معادل دانسته شده است: «مداد العلماء أفضل من دماء الشهداء»، باید توجه داشت که این قسم از روایات در مورد عالمانی است که دعوت و انذار آنها شهید پرور می باشد.

حضرت آیت الله جوادی آملی، رحیق مختوم (شرح حکمت متعالیه)، ص 201

یکشنبه 20 فروردین

انسان مهره ای از مهره های جهان آفرینش است. او هم می تواند بر بخشی از جهان اثر بگذارد. بنابراین، عمل انسان با جهان پیوند عینی دارد و در پیدایش پدیده های گوارا یا ناگوار موثّر است. بنابراین، اگر گفته شود فلان عمل انسان موجب زلزله یا باعث مرگ های نابهنگام است ثبوتاً قابل توجیه است. گرچه اثباتاً بر مصادیق جزئی نمی توان برهان اقامه کرد، لیکن فی الجمله بین کردار انسان و رخدادهای جهان رابطه ی مستقیم وجود دارد.

حضرت آیت الله جوادی آملی، معاد در قرآن، ج2، ص 65

شنبه 19 فروردین

یکی از بیانات امام یازدهم، حسن بن علی (علیه السلام) که استاد علامه طباطبایی آن را بسیار پرفروغ و روشن و از غرر احادیث می دانستند این است که فرمودند: «سیر به سوی الله و حرکت به سمت خدا، سفری است که جز با زنده داشتن شب میسّر نیست.» اگرچه همه ی روایات اهل بیت (علیهم السلام) نور است، ولی در بین سخنان آن بزرگان، بعضی نورانی ترند و از غرر روایات شمرده می شوند و این روایت شریفه می شوند و این روایت شریفه و این روایت شریفه نیز از همان سنخ است.

حضرت آیت الله جوادی آملی، قرآن در قرآن ، ص 83

جمعه 18 فروردین

 مردی به رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) عرض کرد: ما اموال خود را به دیگران می بخشیم تا اسم و رسم ما در میان مردم باشد. آیا پاداشی داریم؟ پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: نه. باز گفت: اگر گاهی برای اجر الهی و زمانی برای به دست آوردن نام و نشان ببخشیم؟ فرمود: خداوند چیزی را نمی پذیرد، مگر این که خالص برای او باشد. سپس این آیه را تلاوت فرمود: (ألا لله الدین الخالص) بنابراین، آسایش انسان به آرامش درونی، طمأنینه، نیت و کردار صالح است.

حضرت آیت الله جوادی آملی، معاد در قرآن، ج2، ص 38-39

پنج شنبه 17 فروردین

جابر گوید: به امام باقر (علیه السلام) عرض کردم : برایم حدیثی از فضایل جده ات فاطمه زهرا (علیها السلام) نقل کن ... فرمود: در روز قیامت ... هنگامی که فاطمه به درِ بهشت می رسد التفات می کند و به اطراف می نگرد. خداوند می فرماید: ای دختر دوست من، سبب التفاتت چیست؟ فاطمه عرض می کند: ای پروردگار من! دوست دارم در مثل این روز قدر و منزلتم شناخته شود. حق تعالی می فرماید: ای دختر حبیب من، برگرد و بنگر، هر کس در دلش دوستی تو یا یکی از فرزندان تو باشد دست او را بگیر و به بهشت وارد کن ... (بحار الانوار 8/51)

چهارشنبه 16 فروردین

اینکه گاهی علی بن ابی طالب (علیه السلام) به سخنان حضرت فاطمه استشهاد می کند، این استدلال به قول حجت الله است، اما سرّ اینکه فاطمه زهرا (سلام الله علیها) حجت بر معصوم هم هست، این است که ائمه (علیهم السلام) عالم غیب اند، اما منابع علمی اینها گاهی از رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) شنیده اند، گاهی از باطم قرآن کمک می گیرند و گاهی از مصحف فاطمه (سلام الله علیها) است. صحف  فاطمه همان که توسط جبرئیل به وجود حضرت فاطمه تلقی می شد و امیرالمومنین آن را املاء می کردند.

دوشنبه 14 فروردین

زیاده روی در خوردن، بر کسالت و خواب می افزاید. وقتی اصحاب رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) حضور آن حضرت شرفیاب می شدند، حضرت از آنان می پرسید: «هل من مبشرات»؟ شب گذشته چه خوابی دیدید که موجب بشارت باشد؟ انسان می خوابد که چیز بفهمد نه آن که زیاد بخورد تا بیشتر بخوابد.

یک شنبه 13 فروردین

پیامبر گرامی اسلام می فرمایند: سه چیز است که پایه ی روشنی دیده اند: نگاه به سبزه، نگاه به آب روان و به روی نیکو. اگر جلوه ی چشم در دیدن فضای سبز و آب روان است، معلوم می شود که ایجاد و حفظ بوستان و گلستان و پارک سبز و روان ساختن جوی صاف، مطلوب اسلام است؛ نه در تحصیل آن کوتاهی رواست و نه در حراست ان، قصور سزاست و نه در نگهداری منابع طبیعی و مزارع گل و گیاه، فتور به جاست.

سه شنبه 15 فروردین

آدمی هیچ سخنی را به لفظ در نمی آورد مگر این که مراقبی آماده نزد او، آن را ضبط می کند. بنابراین هیچ عقیده، اخلاق یا عملی نیست جز این که برای ثبت آن مأمور یا مأمورانی وجود دارد که مراقب آنند؛ یعنی رقبه و گردن می کشند تا خوب آن را ببینند و ثبت کنند. این نیروهای الهی از هر طرف انسان را احاطه کرده و شئون علمی و عملی او را زیر نظر دارند.

جمعه 11 فروردین

آتش معصیت، همه ی کردار نیک انسان را می سوزاند. از امام باقر (علیه السلام) نقل شده که پیامبر اسلام (صلی الله علیه و اله و سلم) فرمود: کسی که «سبحان الله»، «الحمدلله»، «لا اله الا الله» یا «الله اکبر» بگوید خداوند برای هر کدام از آن ها برای او نهال درختی در بهشت می نشاند. مردی از قریش گفت: ای رسول خدا! پس ما در بهشت صاحب درختان زیادی خواهیم بود. فرمود: آری، لیکن بترسید تا آتشی نفرستید آن ها را بسوزاند.