اگر حتی یک انسانِ تنها، در عالم زندگی کند، باز نیازمند به وحی و نبوّت است، ولی مهم ترین عمل، همان است که انسان به عبادت های قلبی بپردازد، زیرا عبادت های قالبی یعنی بدنی مانند نماز و روزه در عین لزوم، محدود است، اما ذکر خدا نامحدود است، خدای سبحان می فرماید: (یا ایها الذین آمنوا اذکروا الله ذکراً کثیراً) (احزاب/41): تا می‌توانید به یاد خدا باشید.
حضرت آیت الله جوادی آملی، مبادی اخلاق در قرآن، ص 259
نویسنده » مهدی نوروزی » ساعت 1:0 صبح روز جمعه 91 تیر 2