انسان نخست باید در معیار دوستی خود تأمل کند. آیا برای آن است که از دوست خود سودی مادی ببرد یا برای آن است که از معنویت او بهره مند شود و به او نیز خدمت متقابلی ارایه کند؟ کسی که رفاقت او بر اسا طمع و آز بود، نمی تواند همسفر مناسبی برای انسان باشد. زیرا در روز سختی، انسان را رها می کند.
حضرت آیت الله جوادی آملی، مبادی اخلاق در قرآن، ص 307
نویسنده » مهدی نوروزی » ساعت 6:57 عصر روز سه شنبه 91 فروردین 29